
Een leerzaam tussenjaar
Jelke Cleassen
Enthousiast en gedreven. Dat is Jelke Claessen (19) als ze over haar werk bij Flexbeheer vertelt. Ze begon drie jaar geleden bij het interne uitzendbureau van Groenhuysen. Destijds als bijbaantje, maar in haar tussenjaar is ze zo’n 30 uur per week gaan werken. En dat doet ze maar al te graag!
‘Ik werk als facilitair medewerker bij Flexbeheer. Ik heb veel hoteldiensten gedraaid en sta ook regelmatig in het restaurant. De laatste tijd zijn daar ook huishoudelijke diensten bijgekomen. Dat had in eerste instantie niet mijn voorkeur maar is eigenlijk hartstikke leuk. Je hebt dan wat langer de tijd met de bewoner en we voeren hele leuke gesprekken. Ik leer de bewoners zo echt kennen.’
Studiekeuze
Jelke heeft gekozen voor een tussenjaar na het behalen van haar havo-diploma. Na dit jaar gaat ze verder met studeren. En niet geheel onverwachts kiest ze voor hbo-Verpleegkunde. Haar werk bij Groenhuysen heeft die keuze alleen maar bevestigd. ‘Mijn eerste keuze was eigenlijk verloskunde maar die toelating is erg streng. Verpleegkunde heeft me ook altijd getrokken. Tijdens mijn werk bij Groenhuysen heb ik al heel veel van het vak gezien. Daardoor kijk ik er naar uit om aan de opleiding te beginnen. En ook om de komende vier studiejaren mijn ervaring bij Groenhuysen op te doen. Ik kan mijn diensten straks makkelijk aanpassen aan mijn rooster. Dat is ideaal. Na mijn studie weet ik nog niet of ik de ouderenzorg in wil. Als verpleegkundige bij het leger lijkt mij namelijk ook erg leuk. Een totaal andere wereld.’
‘Geen dienst is hetzelfde’
Dat Jelke enthousiast is over het werken in de zorg is wel duidelijk. Naast dat ze haar werk heel leuk vindt, is het ook erg leerzaam. ‘Ik kan wel zeggen dat ik elke dienst iets nieuws leer. Gisteren nog, hoe een waterstofzuiger werkt’, vertelt ze lachend. ‘Geen dienst is hetzelfde. Ook al sta je op dezelfde plek in het restaurant, elke dag is anders. Dat komt ook doordat ik steeds met andere collega’s werk. Erg afwisselend!’
Iets kunnen betekenen
Maar wat drijft deze jonge studente dan zo om in de ouderenzorg aan de slag te gaan? ‘Ik ben zelf geen type om bijvoorbeeld in de supermarkt te werken. Ik wil iets voor iemand kunnen betekenen. Iemand een lach op hetgezicht bezorgen. Ik bedenk me altijd; “Stel mijn ouders zouden hier wonen, hoe zou ik dan willen dat ze verzorgd worden?” Met die instelling ga ik aan de slag. En ja, ook ik heb wel eens geen zin om naar mijn werk te gaan. Maar ik kom altijd weer goedgehumeurd en met een voldaan gevoel thuis na een dag werken met de bewoners. Heerlijk toch?’